دشت اوباتوی كردستان مامنی برای طنازی میش مرغ
حیوان خانگی بگیر: سنندج - منطقه شكار ممنوع اوباتو (هه وه تو) دیواندره مامن و زیستگاهی برای پرنده میش مُرغ یا ؛میشه سپی؛ است و شواهدی وجود دارد كه این پرنده در حال انقراض در این منطقه طنازی می كند.
به گزارش حیوان خانگی بگیر به نقل از ایرنا، میش مُرغ پرنده ای زیبا، كمیاب و در خطر انقراض است، از این پرنده در كردستان به نام های چیرگ و میشه سپی هم یاد می گردد.
میش مُرغ پرنده ای از خانواده هوبرگان است كه در دشت های وسیع بی درخت، زمین های استپی و كشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می كند.
این پرنده یكی از بزرگترین پرندگان ایران است كه با طول بدن یك متر و وزن بیش از 15 كیلوگرم از نظر شكل و جثه شباهت زیادی به بوقلمون دارد.
تغذیه این پرنده بسیار متفاوت و شامل مواد گیاهی و حیوانی مختلف همچون حشرات، قورباغه و مارمولك است و در بهار كه زمان جوجه آوری است آشیانه خویش را در قسمت های انبوه مزارع می سازد اما در پاییز و زمستان هم می توان آنها را در مزارع درو شده مشاهده كرد.
كمیته ثبت پرندگان ایران تعداد این گونه را 32 قطعه در دشت سوتاو حمامیان بوكان عنوان كرده در صورتی كه برخی روستاییان و كشاورزان كردستان در سال های اخیر تعدادی از این گونه را در دشت اوباتو دیواندره مشاهده كرده اند اما به علت عدم در اختیار داشتن عكس و سایر مستندات برای عرضه به این كمیته، بر این تعداد افزوده نشده است.
جمعیت این پرنده زیبا به طور كلی، هر چه از شمال غربی ایران به سمت غرب می رویم از تعدادشان كاسته می گردد بطوریكه دشت های آذربایجان بیش از دشت های كردستان، كرمانشاه و همدان، میش مُرغ ها را در خود جای داده است.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست دیواندره اظهار داشت: در چند سال اخیر گزارش های مردمی از مشاهده این گونه نادر و رد پا و فضولات آن در منطقه شكار ممنوع اوباتو به محیط زیست داده است.
مسعود عسگری روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینكه این پرنده دارای گردن و پاهای كشیده، بال ها و منقار پهن و پرهای رنگارنگ است و روی زمین لانه سازی می كند، اضافه كرد: میش مرغ ها بشدت خویش را با محیط اطراف استتار می دهند و به همین خاطر مشاهده آنها برای افراد غیر متخصص مشكل است.
وی افزود: تخریب زیستگاه ها و دخالت های انسانی در محیط یكی از مهمترین دلایل كاهش این گونه پرنده نادر و در معرض خطر انقراض است.
عسگری خاطرنشان كرد: دوره زادآوری میش مُرغ در فصل بهار با گرم شدن دمای هوا و طولانی شدن طول روز شروع می گردد و در هر دوره هم 2 تا چهار تخم می گذارد كه بعد از 25 تا 27 روز جوجه ها سر از تخم بیرون می آورند.
وی افزود: این گونه زیبا، در این فصل بعد از جوجه آوری برای تغذیه و چرا به پیاده روی در مراتع، تپه های ماهوری و مزارع گندم می رود.
وی از روستاییان و جوامع محلی پیرامون زیستگاه های میش مُرغ در این شهرستان خواست هنگام مشاهده این گونه در حال انقراض ضمن اطلاع رسانی به كارشناسان محیط زیست از دنبال كردن و آزار و اذیت آنها خودداری كنند.
عضو كمیته ثبت پرندگان ایران هم اظهار نمود: در گذشته میش مُرغ ها پرندگان مهاجر بودند اما بعد از اینكه تعداد آنها بشدت كاهش پیدا كرد و هنگام مهاجرت خطراتی آنها را تهدید می كرد، دیگر مهاجر نیستند و مناطق امن و بی خطر را به منظور زندگی انتخاب می كنند.
محمد سفرنگ به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: این پرنده طی سال های گذشته بدلیل محدود شدن زیستگاه های طبیعی، شكار بی رویه و اختلال در مناطق زیست و تخمگذاری، در معرض تهدید انقراض بوده و بنابراین در لیست سرخ اتحادیه بین المللی حفاظت از جمعیت و منابع طبیعی جهان قرار گرفته است.
وی اضافه كرد: دشت سوتاو حمامیان بوكان كه از جانب اداره كل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی بعنوان پناهگاه میش مُرغ و زیستگاه حیات وحش اعلام شده مهمترین زیستگاه این پرنده نادر در ایران به حساب می آید.
رئیس اداره محیط زیست شهرستان بوكان هم اظهار داشت: این پناهگاه حیات وحش كه در حدود پنج هزار هكتار مساحت دارد
مهمترین زیستگاه میش مُرغ در ایران است.
محمد احمدی اضافه كرد: هر سال در فصل پاییز برای رصد و شناسایی جمعیت میش مُرغ سرشماری پرندگان در این منطقه انجام می گردد كه در آخرین سرشماری (پاییز سال 96) تعداد پرندگان مشاهده شده 32 قطعه بود.
وی افزود: علاوه بر این منطقه حیات وحش، چندین زیستگاه دیگر در منطقه سه كانیان (بوكان) و مناطقی در استان كردستان هم برای این پرنده وجود دارد.
احمدی خاطرنشان كرد: میش مرغ ها هم مانند سایر پرندگان دارای بُرد زیستگاهی بود و در صورت افزایش جمعیت در یك منطقه، تعدادی از آنها به مناطق دیگر كوچ می كنند.
تخریب زیستگاه های میش مرغ در استان كردستان (منطقه شكار ممنوع اوباتو) در حالی صورت می گیرد كه محیط زیست در مناطق شكار ممنوع تنها ممنوعیت شكار را مدیریت می كند و اراضی این مناطق در اختیار این سازمان قرار ندارد.
رئیس اداره حیات وحش محیط زیست كردستان با اشاره به منطقه شكار ممنوع اوباتو اظهار داشت: یكی از مواردی كه سبب تخریب زیستگاه های پرندگان در مناطق شكار ممنوع شده، این مساله است كه محیط زیست در این مناطق تنها ممنوعیت شكار را مدیریت می كند.
حیدر ویسی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اضافه كرد: در استان كردستان سه منطقه شكار ممنوع همچون اوباتو دیواندره، چنگ الماس و شهدای محیط بان بیجار وجود دارد و در این مناطق تنها مدیریت شكار در اختیار محیط زیست است.
وی افزود: كشاورزان با شخم زدن زمین ها (بویژه در مناطق شكار ممنوع)، درو با استفاده از كمباین و تردد ادوات كشاورزی در این مناطق سبب وحشت پرندگان و از بین رفتن زیستگاه های آنها می شوند.
ویسی با اشاره به اینكه تخریب محیط سبب مهاجرت پرندگان از یك منطقه می شود، اظهار داشت: میش مُرغ پرنده ایی بشدت خجالتی است و از محیط های دستكاری شده، پر سر و صدا و محل تردد انسان، كوچ می كند.
هر چند تعداد میش مُرغ ها بشدت در حال كاهش هستند و این در شرایطی است كه منطقه اوباتو استان كردستان كه طبق شواهد یكی از زیستگاه های قدیمی این پرنده حفاظت شده است به سرعت در حال تخریب و تغییر كاربری به كشاورزی است.
لازم است پیش از اینكه این پرنده زیبا تمام زیستگاه های خویش را در كردستان از دست دهد، مسئولان برای حفظ این سرمایه گرانبها و جلوگیری از تخریب زیستگاه های حیات وحش تلاش كنند.
در آینده نه چندان دور، می توان از زیستگاه های حیات وحش بعنوان جاذبه های گردشگری برای جذب توریسم و كسب درآمد پایدار استفاده كرد، پتاسیلی كه تابحال در كردستان مغفور مانده است.
صدای دوستداران حیات وحش كردستان و انجمن های زیست محیطی این استان برای حفظ و احیای زیستگاه های این پرنده در حال انقراض تابحال ثمر بخش نبوده و لازم است مسئولان امر هم برای حفاظت از این سرمایه غیرقابل تجدید آستین همت را بالا ببرند و با ارتقای مناطق شكار ممنوع به مناطق حفاظت شده به طنازی دوباره میش مُرغ در كردستان كمك كنند.
3020/9102
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب