نخجیرداری جایگزین دامداری سنتی
به گزارش حیوان خانگی بگیر معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست اظهار داشت: در نظر داریم تا به مرور در بعضی از نقاط نخجیرداری را جایگزین دامداری سنتی نماییم تا فشار كمتری به مراتع وارد شود.
حمید ظهرابی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا اضافه كرد: چرای بی رویه دام فشار زیادی را بر مراتع كشور وارد می نماید و باعث از بین رفتن بخش زیادی از آنها شده است.
وی اظهارداشت: در تلاشیم با عرضه برنامه هایی مدون مراتع كشور حفظ شود و در مقابل اجرای آن برای دامداران درآمد و ارزش افزوده به همراه داشته باشد كه نخجیرداری یكی از آنها است، كه در نظر داریم در آینده به این سمت حركت نماییم.
وی افزود: در نخجیرداری دامداران می توانند علاوه بر نگهداری از دام های خود از حیات وحش منطقه هم محافظت كنند و از سود این حفاظت بهره مند شوند، در واقع یكی از برنامه هایی كه در آینده باید دنبال نماییم این است كه بخش هایی از دامداری های سنتی ما كه فشار زیادی به مراتع وارد می كنند در بعضی از نقاطی كه پتانسیل حیات وحش دارد را به سمت نخجیر داری هدایت نماییم.
ظهرابی اظهار داشت: این اتفاق دو فایده به همراه دارد یكی اینكه حیات وحش حفظ می شود، یعنی دامدار محلی كه گاهی ممكن بود شكار غیر مجاز داشته باشد و یا شاهد این نوع شكار باشد بعنوان یك ذینفع مانع شكار غیر مجاز می گردد ضمن اینكه وقتی سود این كار را با شیوه سنتی دامداری خود مقایسه كند، احتمال دارد كه دام های اضافی خویش را از مرتع حذف كند و این مساله سبب بهبود مراتع كشور خواهد شد.
وی تصریح كرد: بطور قطع ارزش افزوده ای كه با استفاده از نخجیرداری تولید می گردد بسیار بیشتر از دامداری سنتی است، چون وقتی برای یك راس قوچ وحشی یا كل و آهو مجوز شكار صادر می گردد قیمت آن چندین برابر قیمت یك گوسفندی است كه هم مصرف بیشتری دارد و هم صدمه بیشتری به طبیعت وارد می نماید.
ظهرابی اضافه كرد: در واقع به شكلی همان قرق های اختصاصی است كه در نظر داریم در آینده مدیریت آنها را به محلی ها واگذار نماییم، به عبارتی وقتی می گوییم می خواهیم مدیریت قرق های اختصاصی را به جوامع محلی و بومی واگذار نماییم در واقع منظور همان مرتعدار، دامدار و افرادی است كه در همان منطقه زندگی می كنند و ذیفنع هستند.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست تصریح كرد: در واقع در نخجیرداری فرد هم می تواند دام های خویش را نگه دارد و هم از حیات وحش محافظت كند كه می تواند بعنوان الگوی جدیدی از نحوه مدیریت حیات وحش باشد.
وی اظهار داشت: این مسائل در دنیا حل شده است، در آفریقای جنوبی مدیریت بیشتر مناطق تحت حفاظت با مردم محلی است و خودشان از این مناطق حفاظت و خودشان هم درآمد آن بهره برداری می كنند.
ظهرابی تصریح كرد: البته این كار در ایران فعلا در حد ایده است در واقع می خواهیم قرق های اختصاصی را در آینده به این سمت و سو ببریم تا مردم محلی و دامداران محلی حفاظت از حیات وحش را بر عهده بگیرند.
*** طرح های تكثیر و پرورش حیات وحش به سبك دامداری
وی در ادامه به روش های مختلف تكثیر و حفاظت از حیات وحش در كشور اشاره نمود و اظهار داشت: هم اكنون سه روش وجود دارد یكی طرح های تكثیر و پرورش حیات وحش به سبك دامداری است كه در واقع یك نوع دامداری است به صورتی كه گونه وحش با هدف تجاری در آن پرورش داده می شود، مانند طرح های پرورش كبك و بلدرچین كه سالها است در كشور رواج یافته است.
وی اضافه كرد: هم اكنون پرورش آهو در یزد، قوچ و میش در فارس و اصفهان در چارچوب این طرح وجود دارد.
وی افزود: مجوز این فعالیت را سازمان جهاد كشاورزی صادر می كند، در واقع محدوده كوچكی است كه اراضی آن با استانداردهای طرح های دامداری مشخص می شود، پروانه بهره برداری و مجوز را وزارت جهاد كشاورزی می دهد و از سازمان محیط زیست هم نظر خواهی و استعلام می كند و محیط زیست هم فقط در مبحث تامین گونه های وحشی كه مقرر است تكثیر و پروش یابند همكاری می كند.
ظهرابی اظهار داشت: گونه را یا از سایر مراكز تكثیر و پرورش با همكاری سازمان حفاظت محیط زیست خریداری می كنند یا سازمان محیط زیست از گونه هایی كه قابلیت رها سازی در طبیعت ندارند به آنها می دهد.
*** طرح های تكثیر و پرورش همراه با شكارگاه
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست اظهار داشت: روش دیگر تحت عنوان طرح های تكثیر و پرورش همراه با شكارگاه است، در این طرح گونه وحشی را پرورش می دهند و تكثیر می كنند و بعد در یك محیط محصور نیمه طبیعی رها سازی می كنند.
وی اضافه كرد: پس از آن اجازه شكار داده می شود كه مجوز شكار را سازمان محیط زیست صادر می كند اما مجوز محدوده محصور برای شكارگاه كه در حد 400 تا 500 هكتار و كاملا بلامعارض می گردد و كاربری آن فقط برای شكارگاه است را سازمان جنگل ها مراتع و آبخیزداری صادر می كند.
*** قرق اختصاصی یا حفاظتگاه مردمی
ظهرابی اظهار داشت: روش بعدی قرق های اختصاصی یا حفاظتگاه مردمی است، در این مورد یك پهنه وسیعی در اختیار شخص حقیقی یا حقوقی قرار می گیرد تا حیات وحش منطقه محافظت و از همان راه هم درآمد زایی داشته باشد، البته در این طرح اولویت با جوامع محلی، بومی و جوامع مردم نهاد محلی است.
وی اضافه كرد: در این طرح ابتدا حیات وحش یك محدوده وسیعی از لحاظ پتانسیل و قابلیت های حیات وحش را بررسی می گردد و پس از تایید این پتانسیل در چارچوب قرق اختصاصی در اختیار متقاضی قرار می گیرد، این بخش از كار بر عهده سازمان محیط زیست است، یعنی سازمان مناطقی را كه واجد ظرفیت هایی برای بهبود وضعیت حیات وحش و یا در كریدورهای مهاجرتی حیات وحش قرار گرفته را شناسایی و حد و حدود آن را تعیین می كند و پس از دریافت مجوز از سازمان جنگل ها مراتع و آبخیزداری مورد را در شورای عالی محیط زیست مطرح می كند.
ظهرابی افزود: پس از اینكه در شورای عالی محیط زیست تصویب گردید اعلام عمومی می گردد و اولویت را به جوامع بومی محلی و سازمان های مردم نهاد محیط زیستی می دهد و آنها می توانند بر طبق این آگهی طرح خویش را عرضه كنند كه پس از آن سازمان محیط زیست طرح را بررسی و از میان آنها افراد واجد شرایط را انتخاب می كند.
وی اظهار داشت: پس از اینكه متقاضی واجد شرایط مجوز فعالیت را دریافت كرد نسبت به حفاظت از حیات وحش منطقه مورد نظر اقدام می كند، و پس از مدتی كه جمعیت حیات وحش منطقه افزایش پیدا كرد، بر مبنای سرشماری صورت گرفته و دستورالعمل های سازمان محیط زیست مجوز شكار صادر می گردد كه این درآمد به نفع مردم بومی و محلی همان منطقه خواهد بود.
ظهرابی تصریح كرد: در این طرح به هیچ عنوان واگذاری زمین صورت نمی گیرد و فنس كشی هم نمی گردد فقط با تابلوهایی علامت گذاری می گردد كه این مكان ها حفاظتگاه مردمی است و حیات وحش آن تحت حفاظت است، قرقدار نمی تواند به بقیه ذینفعانی كه در آن منطقه هستند معترض شود یعنی اگر فردی در آن عرصه پروانه چرای دامداری، معدنكاری و یا برداشت گیاهان دارویی داشته باشد باید به كار خود ادامه دهد در واقع مكانیسم طوری طراحی شده كه قرق دار و تمام ذینفعان كنار هم فعالیت كنند.
علمی 9014**1440
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب