اجرای قانون هوای پاك در گرو اراده حاكمیت
به گزارش حیوان خانگی بگیر یك فعال محیط زیست اظهار داشت: قانون هوای پاك زمانی واقعا اجرا می شود كه حاكمیت برای كاهش آلودگی هوا و ترافیك «اراده» كند و همه هم قسم شوند.
محمد درویش در گفتگو با ایسنا اضافه كرد: بحران آلودگی هوا نه تنها طی دو سال گذشته (از زمان ابلاغ قانون هوای پاك تاكنون) كاهش پیدا نكرده بلكه متاسفانه افزایش یافته است. در نتیجه همه دستگاه هایی كه در قانون هوای پاك از آنها یاد شده است، در افزایش آلودگی هوا مقصر هستند.
وی در ادامه اظهار داشت: از بین دستگاه های مسوول در اجرای قانون هوای پاك، سازمان حفاظت محیط زیست تقصیر بیشتری دارد چون علاوه بر اینكه بر مبنای قانون وظایف مستقیمی دارد، وظایف نظارتی هم برعهده این نهاد گذاشته شده است یعنی بر مبنای قانون هوای پاك این سازمان می تواند به دستگاه های متخلف تذكر دهد و به رسانه ها اسامی آنها اعلام نماید.
این فعال محیط زیست اضافه كرد: این سازمان می تواند حتی طرح های تصویب شده در مجلس را در صورتیكه در جهت تخریب محیط زیست تشخیص دهد با استناد به اصل 5 قانون اساسی به شورای نگهبان اعلام نماید و درخواست رد آنها را بدهد. تابحال یك مرتبه درباره «قانون معادن» این صورت گرفت و سازمان حفاظت محیط زیست با ارسال نامه ای به شورای نگهبان اعلام نمود كه بندی از این قانون می تواند به تخریب غیرقابل جبران محیط زیست منجر شود و شورای نگهبان با استناد به این نامه، آن طرح را رد كرد.
مدیركل سابق مشاركت های اجتماعی سازمان محیط زیست اضافه كرد: متاسفانه سازمان حفاظت محیط زیست بعد از آن از این اختیار قانونی استفاده نكرده است و حتی در جریان درخواست یكی از شركت های خودروساز برای حذف نصب فیلتر دوده روی خودرو ها به دلیل تحریم ها، اسحاق جهانگیری – معاون اول رئیس جمهوری – رونوشتی از نامه خویش را به عیسی كلانتری – رئیس سازمان حفاظت محیط زیست – داد و تنها به او موافقت خود با درخواست خودروسازان را اطلاع داد در حالیكه انتظار می رفت با برگزاری جلسه و شنیدن دیدگاه ها و راهكارهای كارشناسان آنرا بررسی می كرد و در این راستا جهانگیری در نامه دوم خود بر كسب نظر كارشناسی سازمان حفاظت محیط زیست تصریح كرد.
این فعال محیط زیست با بیان این عقیده كه سازمان حفاظت محیط زیست حیاط خلوت دولت ها شده است، اظهاركرد: متاسفانه برخی روسا و مدیران ارشد این سازمان به این دریافت رسیده اند كه اگر قصد دفاع از منافع محیط زیست را داشته باشند باید از میزشان خداحافظی كنند. تا زمانی كه محیط زیست خودش را جوابگو به نمایندگان مجلس نمی داند، این وضعیت تغییر نمی كند.
درویش اضافه كرد: امكان دارد به صورت تصادفی با رئیس جمهوری یا مدیری در سازمان حفاظت محیط زیست مواجه شویم كه عِرق و علاقه زیادی به این حوزه داشته باشد اما مگر می شود بر مبنای تصادف كشور را مدیریت كرد؟
درویش در پاسخ به این پرسش ایسنا كه آیا در قانون هوای پاك خلاءهایی وجود دارد كه مانع از ایفای مطلوب نقش نظارتی سازمان حفاظت محیط زیست می شود، اظهار داشت: این قانون به سازمان حفاظت محیط زیست این قدرت را داده است و طبق اصل پنج قانون اساسی هم این قدرت به سازمان حفاظت محیط زیست داده شده است.
وی با اشاره به طرح انتقال آب دریای خزر به فلات مركزی اظهاركرد: دو رئیس جمهوری قصد اجرای این طرح را داشتند اما دفتر ارزیابی سازمان حفاظت محیط زیست نظر منفی خویش را در این حوزه اعلام نمود و اجازه اجرای این طرح را نداد هرچند آقای كلانتری اعلام نمود كه اجرای این طرح مشكلی ندارد. ازاین رو قانون اجازه حفاظت از محیط زیست را به سازمان محیط زیست داده است اما مدیر بالادستی متاسفانه این اجازه را به او نداده است.
این فعال محیط زیست درباره اظهارات اخیر رئیس سازمان محیط زیست در خصوص اینكه «زورمان به خودروسازان نمی رسد» و میزان قدرت این سازمان برای اعمال قانون هوای پاك بر خودروسازان اظهار داشت: خودروسازان هم دستگاه دولتی و زیر مجموعه سازمان صنعت، معدن و تجارت محسوب می شوند. در واقع زور سازمان حفاظت محیط زیست به وزارت صنعت، معدن و تجارت نمی رسد یعنی یكی از معاونان رئیس جمهوری كه رتبه او روی كاغذ 19 است زورش به وزیری كه رتبه او 18 است، نمی رسد و این خنده دار است ولی واقعیت دارد.
این فعال محیط زیست در پاسخ به این پرسش كه چه پیشنهادی برای اجرای بهتر قانون هوای پاك دارید؟، اظهار داشت: قانون هوای پاك زمانی واقعا اجرا می شود كه حاكمیت برای كاهش آلودگی هوا و ترافیك «اراده» كند تا موقعی كه برای حاكمیت اشتغال حاصل از صنایع خودروسازی، ملاحظات مربوط به كیفیت سوخت بنزین مهم تر باشد و ملاحظات فرامتنی مانند مخالفت ها با دوچرخه سواری بانوان از ترویج دوچرخه سواری و ایمنی حاصل از آن اهمیت بیشتری داشته باشد، مشكل حل نمی گردد. برای حل مشكل آلودگی هوا همه باید با هم كمك كنند.
وی اضافه كرد: قرار نیست چرخ را از اول اختراع بكنیم. اگر كشورهای پیشرفته ای مثل هلند، دانمارك، فنلاند، آلمان و كشورهای در حال توسعه ای مثل مكزیك و كلمبیا توانسته اند این مشكل را حل كنند به این دلیل بود كه همه هم قسم شدند تا مبلمان شهری را از خودرو محوری به زیست محوری تغییر دهند و رهبران آن دولت ها از خودرو های شخصی خود پایین آمدند و سوار وسایل حمل و نقل عمومی با كیفیت و دوچرخه شدند.
درویش در انتها اظهار داشت: دیگر آن زمان گذشت كه مسؤلان سوار خودروی شاسی بلند خود شوند اما از مردم بخواهد كه از خودروی شخصی خود استفاده نكنند. مردم باید ببینند كه آقای روحانی، آقای جهانگیری و آقای كلانتری گاهی از خودروی شخصی خود استفاده نمی كنند و سوار وسایل حمل و نقل عمومی می شوند و از دوچرخه استفاده می نمایند و برای ترویج دوچرخه سواری، ایجاد پیاده راه و بهبود كیفیت وسایل حمل و نقل عمومی بودجه تخصیص می دهند. در طول یك دهه اخیر میزان استقبال مردم از وسایل حمل و نقل عمومی كاهش یافته است چون ناوگان حمل و نقل عمومی ضعیف تر شده است. شعار دادن فایده ندارد بلكه در عمل باید نشان دهند كه كاهش آلودگی هوا برایشان اهمیت دارد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب