آیا كشاورزی با آب دریا، ممكن است؟
حیوان خانگی بگیر: امروزه با گسترش بیش از پیش جمعیت جهان، نگرانی های بین المللی نیز برای تأمین غذای این جمعیت بیشتر شده است و بدون شك كمبود آب كافی برای كشت و كار محصولات غذایی، بر این نگرانی ها می افزاید. این مساله سبب شده است دانشمندان، امكان استفاده از آب دریا را در این خصوص بیازمایند.
به گزارش حیوان خانگی بگیر به نقل از ایسنا، در مناطق خشك و نیمه خشك جهان مانند ایران، شوری آب و خاك از عوامل عمده كاهش تولید محصولات زراعی و علوفه ای شمرده می شود. گیاهان زراعی اندكی به رشد و نمو در شرایط شور سازگار شده اند. شوری نه تنها تولید بیشتر محصولات كشاورزی را می كاهد، بلكه بر خاصیت های فیزیكی و شیمیایی خاك نیز تأثیر می گذارد. این مساله سبب شده است كه بعضی از پژوهشگران كشاورزی برای غلبه بر كمبود آب آبیاری، به تلفیق آب شور با آب شیرین و استفاده از این روش تلفیقی برای آبیاری روی آورند.
به بیان متخصصان، تلفیق آب شور و معمولی هم اكنون به دو صورت انجام می گیرد: در حالت اول معمولاً از آب معمولی در مراحل اولیه رشد و از آب شور در مراحل بعدی رشد استفاده می شود و یا در بعضی موارد دو آب با كیفیت متفاوت به صورت یك درمیان یا متناوب به گیاه داده می شود. در حالت دوم آب شور و معمولی پیش از آبیاری و به منظور تهیه آب با غلظت نمك كمتر، با هم مخلوط می شوند. اما درهرصورت بایستی تا جایی كه امكان دارد كاری كرد كه افزایش شوری كنترل شود، چونكه شوری می تواند منجربه كاهش وزن خشك اندام هوایی و ریشه، طول ساقه و ریشه اصلی، كلروفیل كل برگ، تعداد برگ و وزن خشك ریشه و ساقه گیاهان شود.
در همین رابطه، پژوهشگرانی از دانشگاه علوم كشاورزی و منابع طبیعی گرگان و دانشكده كشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، مطالعه ای را انجام داده اند كه در آن، امكان بهره برداری تركیبی از آب دریا برای آبیاری سبزی ها و بطور خاص گیاه گشنیز مورد بررسی قرار گرفته است.
این آزمایش بر پایه كشت گلدانی و در شرایط گلخانه ای اجرا شد و در آن از نسبت های مختلف آب دریا در تركیب با آب معمولی جهت آبیاری گلدان های گیاه گشنیز استفاده شد. گیاه گشنیز مورد استفاده نیز، توده محلی گرگان بود.
نتایج به دست آمده نشان داد كه شوری آب روی عملكرد و میزان تولید گیاه گشنیز اثر منفی معناداری داشت، بطوریكه افزایش شوری آب آبیاری منجر به كاهش تمامی صفات مورد بررسی گردید.
در این رابطه، صابر جمالی، محقق گروه علوم و مهندسی آب دانشكده كشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد و همكارانش می گویند: «نتایج بررسی ها نشان داد كه با افزایش شدت تنش شوری، صفات وزن تر و خشك اندام هوایی گشنیز كم شد تا این كه در رژیم سه چهارم در بین حجمی آب دریا و شهری به حداقل مقدار خود رسید».
این پژوهشگران می افزایند: «با افزایش شدت تنش شوری صفات تعداد برگ و تعداد شاخه جانبی در بوته نیز كاهش نشان داد و در رژیم سه چهارم در بین حجمی آب دریا و شهری به حداقل مقدار خود رسید. به عبارت دیگر بیشترین تعداد برگ و تعداد شاخه جانبی در بوته به ترتیب با 15 عدد و 8.3 عدد مربوط به تیمار شاهد بود كه در آن از آب معمولی استفاده شده بود و كمترین مقدار آن نیز در تیمار سه چهارم در بین حجمی آب دریا و شهری به ترتیب با 7 عدد و 4.3 عدد در تك بوته مشاهده شد».
این نتایج نشان داده است كه هم اكنون، در استفاده از آب دریا برای آبیاری سبزی هایی نظیر گشنیز باید با احتیاط عمل كرد و برای یافتن تركیب های مناسب تر آب دریا با آب معمولی در این خصوص، به پژوهش های جامع تری دست زد.
جمالی و همكارانش دراین باره اعتقاد دارند: «علاوه بر این ها، با عنایت به محدودیت منابع آبی كشور شناسایی گیاهان متحمل به تنش های محیطی ازجمله تنش شوری می تواند بعنوان سوژه تحقیق مدنظر محققین قرار گیرد تا ضمن امكان استفاده از آب های نامتعارف تحت مدیریت های خاص، بتوان عملكرد و تولید مناسبی را نیز به دست آورد».
از یافته های علمی و فنی این پژوهش، مقاله ای علمی پژوهشی به رشته تحریر درآمده است كه نشریه «آبیاری و زهكشی ایران» به چاپ آن پرداخته است. نشریه فوق، به صورت شش شماره در سال توسط انجمن آبیاری و زهكشی ایران منتشر می شود.
منبع: حیوان خانگی بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب